Ó longo da Semán Santa coincidiron uns temporais con moito mar de fondo, con maréas vivas e o mar azoutaba ben forte as construccións que hai á veira do mar.
Aquí unhas imaxes quitadas dende O Rueiro, ó lado do Garsan.
Tamén na Corna ó lado do Ché Vení se notaba a forza do mar.
Na Cambra, batendo contra o muro do Agro da Cambra.
O Casqueiriño, no Baluarte, casi cuberto
E na entrada do muelle había unhas correntes tan fortes que algúns mariñeiros decían que en todos os anos que levaban indo ó mar non viran nunca remuiños como aqueles.
As dornas, por pouco suben ata o muelle.
E é que o tempo está tolo, tolo, tolo.
Como dí o amigo Davila.
Ningún comentario:
Publicar un comentario